این عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: برخی افراد اینطور عنوان می کنند که مسأله قاچاق فیلم ها توسط عوامل خود آثار صورت می گیرد که استدلالی عجیب است! این اتفاق مانند آن است که بنده به عنوان مدیرمسئول روزنامه بیایم و هزینه کنم و هر روز روزنامه منتشر کنم اما قبل از اینکه روزنامه به دکه برسد مطالب آن را در فضای مجازی منتشر کنم و در دسترس عموم مردم قرار دهم که روزنامه ام فروش نرود! آخر انسان با کدام توجیه اقتصادی می تواند دست به ارتکاب چنین عملی بزند؟

وی با بیان اینکه ضعف سازمان سینمایی در مواجهه با پدیده قاچاق فیلم از دیرباز تا کنون همچنان ادامه دارد اظهار داشت: این اتفاق در شأن سازمان سینمایی نیست. با وجود سیستم امنیتی قوی که ما در کشورمان داریم و پلیس فتا که به راحتی می تواند وارد میدان شود و مقصران را شناسایی و آن ها را مجازات کند تا برای دیگران درس عبرتی شود و هیچ کس جرأت این کار را نداشته باشد چرا سازمان سینمایی با آن ها وارد مذاکره و تعامل نمی شود و از آن ها نمی خواهد که این مسأله را پیگیری کنند؟

این کارشناس فرهنگی سپس به سایر معضلات سینما اشاره کرد و اظهار داشت: سینما در کشور ما رسماً با سرعت زیاد به سمت دولتی شدن کامل در حرکت است. تولیدات ما، جشنواره های ما و... همه دولتی شده اند و این اتفاق بسیار بد است. فیلمسازان دو دسته شده اند دسته اول کسانی که به سمت فیلم هایی می روند که همسو با دولتمردان باشد تا بتوانند از بودجه های دولتی مثل فارابی استفاده کنند. از سوی دیگر با فیلمسازانی روبرو هستیم که برای خوش آمد جشنواره های غربی مبادرت به تولید اثر می کنند.

احمدی متذکر شد: یکی دیگر از مشکلات سینمای کشور این است که بسیاری از سینماگران و مسئولان به سینما صرفاً به عنوان وسیله ای برای سرگرمی نگاه می کنند در صورتی که کارکرد سینما تنها وقت گذرانی و تفریح نیست. سینما باید برای جامعه دارای بار معنایی باشد.

وی خاطرنشان کرد: این روزها بسیاری از جشنواره های جهانی محلی شده اند برای ایران هراسی؛ چرا سازمان سینمایی با نهادها و دستگاه های متولی حوزه گردشگری و دیپلماسی وارد مذاکره نمی شود تا برای زدودن افکار منفی راجع به کشور عزیزمان به صورت مشترک دست به تولید فیلم بزنند و جاذبه های متنوع ایران را به جهانیان معرفی کنند؟

احمدی سپس با بیان اینکه باعث تأسف است که سینما محلی برای کاسبی عده ای خاص شده است تصریح کرد: سینما امروزه با دو ژانر سیاه نمایی و دلقک بازی روبرو است در صورتی که ما نیازمند آن هستیم که در ژانرهای مختلف فیلم های باکیفیت بالا تولید کنیم اما فرصت ها یکی پس از دیگری در حال از دست رفتن هستند.

وی در پایان این گفتگو تأکید کرد: در سینما نباید تنها دنبال وجوه اقتصادی بود؛ این روزها اغلب مدیران تنها از جنبه اقتصادی به فیلم و سینما نگاه می کنند؛ آیا سینما از نظر آن ها محل تجارت است؟ چرا شما با دست خودتان سینما را که قرار بوده محلی برای فرهنگ سازی باشد بدل به بنگاه های بساز بفروشی می کنید؟ چرا نمی گذارید همه چیز درست در سر جای خود باشد؟ این اتفاقات بسیار تلخ است و اگر قرار باشد با همین دست فرمان جلو برویم دیگر چیزی از سینمای شریف ایران باقی نخواهد ماند.